Язва страўніка. Псіхасаматыка і метафізіка язвы страўніка: розьніца паміж вэрсіямі
дНяма апісаньня зьменаў |
дНяма апісаньня зьменаў |
||
| Радок 8: | Радок 8: | ||
<p>У Вас язва страўніка? Разгледзім метафізічныя (тонкія, ментальныя, эмацыянальныя, псіхасаматычныя, псіхалагічныя, падсвядомыя, глыбінныя) прычыны язвы страўніка.</p> | <p>У Вас язва страўніка? Разгледзім метафізічныя (тонкія, ментальныя, эмацыянальныя, псіхасаматычныя, псіхалагічныя, падсвядомыя, глыбінныя) прычыны язвы страўніка.</p> | ||
<p>Вось што пішуць пра гэта сусветна вядомыя эксперты ў | <p>Вось што пішуць пра гэта сусветна вядомыя эксперты ў гэтай вобласці і аўтары кніг па гэтай тэматыцы:</p> | ||
<p style="text-align: justify;"><em>Ліз Бурбо</em> у сваёй кнізе «Тваё цела кажа " | <p style="text-align: justify;"><em>Ліз Бурбо</em> у сваёй кнізе «Тваё цела кажа "Кахай сябе!"» піша пра язву страўніка і дванаццаціперснай кішкі:<br />Язва страўніка - гэта больш ці менш глыбокае паражэнне ўчастка слізістай абалонкі страўніка. Язва ўзнікае ў выніку аслаблення натуральнай супраціўляльнасці слізістай абалонкі страўніка агрэсіўнаму ўздзеянню кіслаты страўнікавага соку. Гэта аслабленне выклікана недахопам слізі, якая не дазваляе страўніку пераварваць уласныя тканіны. Язва суправаджаецца болямі спазматычнага характару.<br />Гл. артыкул СТРАЎНІК (ПРАБЛЕМЫ), з тым дадаткам, што чалавек адчувае сябе аб'ектам агрэсіі і не верыць, што можа абараніць сябе самастойна. У яго ўзнікае пачуццё бездапаможнасці. Яму варта аднавіць кантакт са сваімі натуральнымі абарончымі сіламі, а гэта магчыма толькі пры ўмове, што ён зменіць сваё стаўленне да людзей і падзей.<br /><br /><em>Бода Багінскі і Шармо Шаліла</em> у сваёй кнізе «"Рэйкі" - універсальная энергія жыцця» пішуць пра язву страўніка і дванаццаціперснай кішкі, гастрыт:<br />Калі ты не праяўляеш вонкі агрэсію і пачуцці, а накіроўваеш іх унутр сябе, то ўзнікаюць язвы страўніка. Гэта адзін са спосабаў разарваць самога сябе - страўнік раз'ядаецца ўласнай кіслатой.<br />Паважай свае пачуцці і не ўхіляйся ад канфліктаў. Адкрыйся ўражанням звонку і свядома пераварвай іх (у свядомасці!). Прымай сваю агрэсіўнасць.<br />Прызнайся сабе таксама ў імкненні да мацярынскай абароны і да таго, каб быць каханым і акружаным клопатам. (Гл. таксама "Пякотка".)<br /><br /><em>Валерый В. Сінельнікаў</em> у сваёй кнізе «Палюбі хваробу сваю» піша пра язву страўніка і дванаццаціперснай кішкі, гастрыт:<br />Часта гэта страх перад чымсьці новым у жыцці. Затрымка няпэўнасці, пачуццё асуджанасці, боязь прыняць новае і няздольнасць яго пераварыць і засвоіць адлюстроўваюцца на страўніку. Людзі з хворым страўнікам перапоўнены рознымі страхамі, вялікімі і малымі. Страх прыводзіць да спазму, а спазм — да болю і язвы.<br />У вас ёсць пачуццё, што вы недастаткова добрыя ці паўнавартасныя. Вы перакананы ў сваёй недасканаласці. Вы баіцеся, што недастаткова добрыя для сваіх бацькоў, начальства, блізкіх. Вы літаральна не можаце пераварыць тое, што самі сабой уяўляеце. Вы ўсё час стараецеся дагадзіць іншым і пры гэтым забываеце пра сябе. Як заявіў мне адзін пацыент з язвай дванаццаціперснай кішкі: «Я пастаянна займаюся самаразбурэннем».<br />Схільныя да гэтага захворвання галоўным чынам мужчыны, таму што яны цяжка пераносяць удары па іх мужнасці, па іх самалюбстве. У такіх людзей «параненае» самалюбства. Яны худыя, дзейныя, раздражняльныя. Ім пастаянна трэба каму-небудзь нешта даказваць: самім сабе, блізкім у сям'і, на працы. Пастаянна трэба кантраляваць сябе і іншых людзей. Такія людзі імкнуцца да валодання ўладай, хочуць быць увесь час лепшымі і пры гэтым баяцца аказацца не на вышыні. Яны баяцца, што не паспеюць своечасова.<br />Непрыняцце і непрыязнасць да чаго-небудзь у гэтым свеце, пачуццё пагарды таксама прыводзяць да язвы. Бо, адмаўляючы нешта ў гэтым свеце, вы адмаўляецеся ад нейкай часткі самога сябе. З іншага боку — гнеў, крыўды, злосць і безвыходнасць. Здаецца, што жыццё страціла сваю прывабнасць. У вас ёсць разнастайныя перашкоды, каб поўнасцю атрымліваць асалоду ад жыцця. І ўсе гэтыя перашкоды заключаны не ў навакольным свеце, а ў вас саміх.<br />— Я не «пераварваю» гэтых вырадкаў, з якімі мне даводзіцца мець зносіны на працы, — заявіў мне пацыент, у якога былі праблемы са страўнікам. — Я не магу вытрымаць іх крывадушша, ліслівасці і сквапнасці, — працягваў ён.<br />Калі ён казаў гэта, то знаходзіўся ў стане лёгкага трансу, і калі выйшаў з яго, то не памятаў пра свае словы.<br />Лепшыя лекі ў такіх выпадках — гэта любоў і спакой. Людзі, якія любяць і паважаюць сябе і навакольны свет, не маюць язваў. Навучыцеся прымаць сябе такім, які вы ёсць. Навучыцеся прымаць навакольны свет — бо гэта ваш свет.<br />У аднаго майго сябра абвастрыўся гастрыт. Я даўно прапаноўваў яму сваю дапамогу, але ён не верыў у тое, што хваробу можна вылечыць, папрацаваўшы з падсвядомасцю. Ён давяраў толькі таблеткам. Але болі былі невыносныя, лекі дапамагалі мала. Нарэшце ён вырашыўся і прыйшоў да мяне дадому.<br />Мы хутка ўсталявалі кантакт з падсвядомасцю. Высветлілася, што запаленне страўніка — гэта адлюстраванне такіх стэрэатыпаў яго паводзін, як непрыязнасць, пагарда і рознага роду страхі.<br />— Я ненавіджу і пагарджаю гэты горад з яго бруднымі вуліцамі, з яго смеццем, — казаў ён мне, выказваючы ўсім сваім існаваннем пагарду. — Я ненавіджу непарадак і ліслівасць, сквапнасць і хамства. Найбольшае задавальненне для мяне — гэта ляжаць у ложку з чыстай накрухмаленай бялізнай і каб побач была чыстая і прыгожая жанчына. А на стале — смачная і якасная ежа. У такім стане я магу знаходзіцца вечна.<br />Пасля высвятлення пазітыўных падсвядомых намераў мы стварылі новыя спосабы паводзін. І ўжо да канца нашай размовы вострыя болі практычна цалкам зніклі.<br /> | ||
<br /><em>Олег Г. Торсунов</em> у сваёй кнізе «Сувязь хвароб з характарам» піша, што язву страўніка, дванаццаціперснай кішкі выклікаюць:</p> | |||
<ul> | <ul> | ||
<li style="text-align: justify;"> | <li style="text-align: justify;">Напорыстасць</li> | ||
<li>Агрэcіўнасць</li> | <li>Агрэcіўнасць</li> | ||
<li> | <li>Чэрствасць</li> | ||
<li>Упартасць</li> | <li>Упартасць</li> | ||
</ul> | </ul> | ||
<p style="text-align: justify;"><strong> | <p style="text-align: justify;"><strong>Напорыстасць</strong><br />Калі чалавек у сваёй дзейнасці не ўлічвае асаблівасці характару і канстытуцыі іншых людзей, ён звычайна моцна прывязаны да таго, каб дамагчыся свайго, і грубы ў звароце. Такое псіхічнае ціск часта прыводзіць да язвы страўніка або дванаццаціперснай кішкі. Гэта хвароба педагогаў, кіраўнікоў, бацькоў, якія спрабуюць, не ўлічваючы свае ўзаемаадносіны з дзіцем і яго магчымасці, прымусіць яго, чаго б гэта ні каштавала, зрабіць усё па іх жаданні. Напорыстасць нараджае моцны антаганізм паміж кіраўніком і падначаленым. Калі яны абодва паводзяць сябе неправільна, то кожны атрымлівае свае хваробы, у кіраўніка пры гэтым можа ўзнікнуць язвавая хвароба. Для пазбаўлення ад гэтага недахопу неабходна зразумець, што чалавека змяніць практычна немагчыма, і, з другога боку, калі сваім удзелам, бескарыслівасцю і дабрынёй стварыць яму добрыя ўмовы для дзейнасці, ён зможа праявіць сябе з добрай боку настолькі, наколькі здольны. Толькі клопат аб сваіх падначаленых развівае чуласць характару. <br /><br /><strong>Агрэcіўнасць </strong><br />Злосць, сквапнасць, эгаістычнасць нараджаюць агрэcіўнасць. Валевая агрэcіўнасць можа выклікаць язву дванаццаціперснай кішкі, а агрэcіўнасць у паступках прыводзіць да язвы страўніка. Агрэcіўныя паступкі застаюцца ў памяці пацярпелага надоўга і звычайна прыводзяць да моцнага антаганізму, які, у сваю чаргу, траўміруе тканіну страўніка. Агрэcіўны чалавек звычайна пазбаўляецца ўсіх добрых сяброў і застаецца ў ганарлівым адзіноцтве. Менавіта страх перад гэтым з'явай звычайна дае магчымасць выправіцца. Само ж выпраўленне немагчыма без культывавання ў сабе пакоры, бескарыслівасці і дабрыні.<br /><br /><strong>Чэрствасць</strong><br />Заўсёды прыводзіць да раз'ядання сценкі страўніка і дванаццаціперснай кішкі ў выніку парушэнняў у харчаванні. Чэрствы чалавек не атрымлівае дастатковай колькасці цеплыні ад людзей і, каб даць сілу пачуццям і тонкаму целу розуму, у яго з'яўляецца моцнае жаданне есці празмерна вострую, кіслаю, салодкую ежу, што часта прыводзіць да развіцця язвы. Перамагчы гэтую рысу характару можна, калі адчуеш смак добрых учынкаў. Таму неабходна спрабаваць жадаць усім шчасця, карміць жабракоў, даваць ахвяраванні ў храмы і дапамагаць добрым словам усім, хто ў гэтым мае патрэбу.<br /><br /><strong>Упартасць</strong><br />Першы прыкмета эгаістычнасці. Залішняя ўпартасць у паводзінах знясільвае страўнік, які наадварот патрабуе ад розуму чалавека мяккасці, паблажлівасці. Гэтыя якасці характару спрыяюць спакойнаму пераварванню ежы. Упартасць у характары павышае кіслотнасць, што часта прыводзіць да язвавай хваробы.<br />Пераадолення ў сабе канфліктнага настрою і эгаістычнасці з'яўляецца важнымі правіламі лячэння гэтай хваробы. Паколькі яна з'яўляецца прыкметай далёка зайшоўшых парушэнняў у характары і паводзінах чалавека, таму варта пачаць сур'ёзна займацца самасвядомасцю. Таксама важна выконваць рэжым дня: рэжым харчавання, працы і адпачынку. Для лячэння неабходна вывучыць правілы прыёму ежы і строга прытрымлівацца іх. <br /><br /><strong>Паводле Сяргея С. Коновалова</strong> («Энергаінфармацыйная медыцына па Коновалаву. Гаючыя эмоцыі») прычынай язвы страўніка або дванаццаціперснай кішкі з'яўляюцца пераважныя эмоцыі — страх новага і няздольнасць прымаць новае, разгубленасць, падаўленне эмоцый, сорам за ўласную няздольнасць, змяшаны з зайздрасцю і злосцю. Падаўленне пачуццяў.<br />Спосаб вылячэння. Праца з белым і фіялетавым святлом, медытацыі з кнігай, актыўнае выкарыстанне крыніц паступлення гаючых эмоцый.<br /><br /><em>Уладзімір Жыкарэнцаў</em> у сваёй кнізе «Шлях да свабоды. Кармічныя прычыны ўзнікнення праблем або як змяніць сваё жыццё» паказвае на галоўныя негатыўныя ўстаноўкі (якія прыводзяць да хвароб) і гарманізуючыя думкі (якія вядуць да вылячэння), звязаныя з з'яўленнем і вылячэннем язвы:<br /><strong><em>Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да язвы:</em></strong><br />Страх. Моцная вера ў тое, што вы недастаткова добрыя. Што вас грызе? <br /><strong><em>Гарманізуючыя думкі:</em></strong><br />Я люблю і ўхваляю сябе. Унутры мяне пануюць мір і спакой. Я спакойны/ спакойная. Усё цудоўна. <br /><br /><strong>Язва стрававальных органаў</strong> (У. Жыкарэнцаў) <br /><strong><em>Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да язвы стрававальных органаў:</em></strong><br />Страх. Вера ў тое, што вы недастаткова добрыя. Прасцраснае жаданне падабацца.<br /><strong><em>Гарманізуючыя думкі:</em></strong><br />Я люблю і ўхваляю сябе. Я ў свеце з сабой. Я цудоўны / цудоўная.<br /><br /><em>Луіза Хей</em> у сваёй кнізе «Вылячы сябе сам» паказвае на галоўныя негатыўныя ўстаноўкі (якія прыводзяць да хвароб) і гарманізуючыя думкі (якія вядуць да вылячэння), звязаныя з з'яўленнем і вылячэннем язвы:<br /><strong><em>Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да язвы:</em></strong><br />Страх. Цвёрдая ўпэўненасць, што вы няпоўнацэнныя. Што вас грызе? <br /><strong><em>Гарманізуючыя думкі:</em></strong><br />Я люблю і ўхваляю сябе. У маёй душы спакой. Усё ідзе добра<br /><br /><strong>Язва септычная</strong> (страўніка або дванаццаціперснай кішкі) (гл. таксама «пякотка», «страўнікавыя хваробы», «язва») (Л. Хей):<br /><strong><em>Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да септычнай:</em></strong><br />Страх. Упэўненасць у сваёй няпоўнацэннасці. Страменне дагадзіць <br /><strong><em>Гарманізуючыя думкі:</em></strong><br />Я люблю і ўхваляю сябе. У маёй душы спакой. Я – цудоўная асоба.</p> | ||
<p style="text-align: justify;"><em>Доктар Лууле Віілма</em> у сваіх працах піша аб магчымых псіхасаматычных, псіхалагічных і метафізічных прычынах язвы страўніка:<br />Язва пачынае крывавіць, калі чалавек прымушае сябе мсціць каму-небудзь. Хто пускае бліжняму кроў, у таго язва не крывавіць, паколькі яго дрэннае выліваецца ў выглядзе крыві, якая цячэ з чужой цялеснай раны. Фізічная рана бліжняга становіцца для яго ўласнай душэўнай ранай, якая мучыць чалавека ў выглядзе пачуцця віны, пакуль віна не адкупляецца. А хто выношвае ў душы жахлівую помсту, той у выніку жахлівага крывацёку страўніка можа адправіцца да продкаў, нягледзячы на тое, што не паспеў зрабіць нічога дрэннага. Думка раўназначная ўчынку. Калі бліжні або бліжнія ў гэтым уроку не маюць патрэбы, то няма і адрасата.<br />Крыважэрная жорсткасць, прызначаная для нанясення душэўнага ўдару, бумерангам вяртаецца на свой фізічны ўзровень, каб які думае матэрыяльнымі катэгорыямі чалавек зразумеў, якой сілай валодае думка. Праклён тыпу «Я яшчэ пакажу ім, на што я здольны!» — здольны выклікаць страўнікавае крывацёк нават у тым выпадку, калі чалавек жадае даказаць у адплату іншым, што ён не слабак, як тыя лічаць.</p> | |||
<p>Пошукі і даследаванні метафізічных (тонкіх, ментальных, эмацыйных, псіхасаматычных, псіхалагічных, падсвядомых, глыбінных) прычын праблем стрававання працягваюцца. Гэты матэрыял бесперапынна карэктуецца. Просім чытачоў пісаць свае каментары і дасылаць дадаткі да гэтага артыкула. <strong>Працяг будзе!</strong></p> | |||
<hr /> | <hr /> | ||
'''© [https://zhalevich.com/andrei-zhalevich_sw.html Андрэй ЖАЛЕВІЧ]<br> | '''© [https://zhalevich.com/andrei-zhalevich_sw.html Андрэй ЖАЛЕВІЧ]<br> | ||
Цяперашняя вэрсія на 09:33, 29 ліпеня 2024
MOWA : Język polski | Свята-Мова | Русский язык
У Вас язва страўніка? Разгледзім метафізічныя (тонкія, ментальныя, эмацыянальныя, псіхасаматычныя, псіхалагічныя, падсвядомыя, глыбінныя) прычыны язвы страўніка.
Вось што пішуць пра гэта сусветна вядомыя эксперты ў гэтай вобласці і аўтары кніг па гэтай тэматыцы:
Ліз Бурбо у сваёй кнізе «Тваё цела кажа "Кахай сябе!"» піша пра язву страўніка і дванаццаціперснай кішкі:
Язва страўніка - гэта больш ці менш глыбокае паражэнне ўчастка слізістай абалонкі страўніка. Язва ўзнікае ў выніку аслаблення натуральнай супраціўляльнасці слізістай абалонкі страўніка агрэсіўнаму ўздзеянню кіслаты страўнікавага соку. Гэта аслабленне выклікана недахопам слізі, якая не дазваляе страўніку пераварваць уласныя тканіны. Язва суправаджаецца болямі спазматычнага характару.
Гл. артыкул СТРАЎНІК (ПРАБЛЕМЫ), з тым дадаткам, што чалавек адчувае сябе аб'ектам агрэсіі і не верыць, што можа абараніць сябе самастойна. У яго ўзнікае пачуццё бездапаможнасці. Яму варта аднавіць кантакт са сваімі натуральнымі абарончымі сіламі, а гэта магчыма толькі пры ўмове, што ён зменіць сваё стаўленне да людзей і падзей.
Бода Багінскі і Шармо Шаліла у сваёй кнізе «"Рэйкі" - універсальная энергія жыцця» пішуць пра язву страўніка і дванаццаціперснай кішкі, гастрыт:
Калі ты не праяўляеш вонкі агрэсію і пачуцці, а накіроўваеш іх унутр сябе, то ўзнікаюць язвы страўніка. Гэта адзін са спосабаў разарваць самога сябе - страўнік раз'ядаецца ўласнай кіслатой.
Паважай свае пачуцці і не ўхіляйся ад канфліктаў. Адкрыйся ўражанням звонку і свядома пераварвай іх (у свядомасці!). Прымай сваю агрэсіўнасць.
Прызнайся сабе таксама ў імкненні да мацярынскай абароны і да таго, каб быць каханым і акружаным клопатам. (Гл. таксама "Пякотка".)
Валерый В. Сінельнікаў у сваёй кнізе «Палюбі хваробу сваю» піша пра язву страўніка і дванаццаціперснай кішкі, гастрыт:
Часта гэта страх перад чымсьці новым у жыцці. Затрымка няпэўнасці, пачуццё асуджанасці, боязь прыняць новае і няздольнасць яго пераварыць і засвоіць адлюстроўваюцца на страўніку. Людзі з хворым страўнікам перапоўнены рознымі страхамі, вялікімі і малымі. Страх прыводзіць да спазму, а спазм — да болю і язвы.
У вас ёсць пачуццё, што вы недастаткова добрыя ці паўнавартасныя. Вы перакананы ў сваёй недасканаласці. Вы баіцеся, што недастаткова добрыя для сваіх бацькоў, начальства, блізкіх. Вы літаральна не можаце пераварыць тое, што самі сабой уяўляеце. Вы ўсё час стараецеся дагадзіць іншым і пры гэтым забываеце пра сябе. Як заявіў мне адзін пацыент з язвай дванаццаціперснай кішкі: «Я пастаянна займаюся самаразбурэннем».
Схільныя да гэтага захворвання галоўным чынам мужчыны, таму што яны цяжка пераносяць удары па іх мужнасці, па іх самалюбстве. У такіх людзей «параненае» самалюбства. Яны худыя, дзейныя, раздражняльныя. Ім пастаянна трэба каму-небудзь нешта даказваць: самім сабе, блізкім у сям'і, на працы. Пастаянна трэба кантраляваць сябе і іншых людзей. Такія людзі імкнуцца да валодання ўладай, хочуць быць увесь час лепшымі і пры гэтым баяцца аказацца не на вышыні. Яны баяцца, што не паспеюць своечасова.
Непрыняцце і непрыязнасць да чаго-небудзь у гэтым свеце, пачуццё пагарды таксама прыводзяць да язвы. Бо, адмаўляючы нешта ў гэтым свеце, вы адмаўляецеся ад нейкай часткі самога сябе. З іншага боку — гнеў, крыўды, злосць і безвыходнасць. Здаецца, што жыццё страціла сваю прывабнасць. У вас ёсць разнастайныя перашкоды, каб поўнасцю атрымліваць асалоду ад жыцця. І ўсе гэтыя перашкоды заключаны не ў навакольным свеце, а ў вас саміх.
— Я не «пераварваю» гэтых вырадкаў, з якімі мне даводзіцца мець зносіны на працы, — заявіў мне пацыент, у якога былі праблемы са страўнікам. — Я не магу вытрымаць іх крывадушша, ліслівасці і сквапнасці, — працягваў ён.
Калі ён казаў гэта, то знаходзіўся ў стане лёгкага трансу, і калі выйшаў з яго, то не памятаў пра свае словы.
Лепшыя лекі ў такіх выпадках — гэта любоў і спакой. Людзі, якія любяць і паважаюць сябе і навакольны свет, не маюць язваў. Навучыцеся прымаць сябе такім, які вы ёсць. Навучыцеся прымаць навакольны свет — бо гэта ваш свет.
У аднаго майго сябра абвастрыўся гастрыт. Я даўно прапаноўваў яму сваю дапамогу, але ён не верыў у тое, што хваробу можна вылечыць, папрацаваўшы з падсвядомасцю. Ён давяраў толькі таблеткам. Але болі былі невыносныя, лекі дапамагалі мала. Нарэшце ён вырашыўся і прыйшоў да мяне дадому.
Мы хутка ўсталявалі кантакт з падсвядомасцю. Высветлілася, што запаленне страўніка — гэта адлюстраванне такіх стэрэатыпаў яго паводзін, як непрыязнасць, пагарда і рознага роду страхі.
— Я ненавіджу і пагарджаю гэты горад з яго бруднымі вуліцамі, з яго смеццем, — казаў ён мне, выказваючы ўсім сваім існаваннем пагарду. — Я ненавіджу непарадак і ліслівасць, сквапнасць і хамства. Найбольшае задавальненне для мяне — гэта ляжаць у ложку з чыстай накрухмаленай бялізнай і каб побач была чыстая і прыгожая жанчына. А на стале — смачная і якасная ежа. У такім стане я магу знаходзіцца вечна.
Пасля высвятлення пазітыўных падсвядомых намераў мы стварылі новыя спосабы паводзін. І ўжо да канца нашай размовы вострыя болі практычна цалкам зніклі.
Олег Г. Торсунов у сваёй кнізе «Сувязь хвароб з характарам» піша, што язву страўніка, дванаццаціперснай кішкі выклікаюць:
- Напорыстасць
- Агрэcіўнасць
- Чэрствасць
- Упартасць
Напорыстасць
Калі чалавек у сваёй дзейнасці не ўлічвае асаблівасці характару і канстытуцыі іншых людзей, ён звычайна моцна прывязаны да таго, каб дамагчыся свайго, і грубы ў звароце. Такое псіхічнае ціск часта прыводзіць да язвы страўніка або дванаццаціперснай кішкі. Гэта хвароба педагогаў, кіраўнікоў, бацькоў, якія спрабуюць, не ўлічваючы свае ўзаемаадносіны з дзіцем і яго магчымасці, прымусіць яго, чаго б гэта ні каштавала, зрабіць усё па іх жаданні. Напорыстасць нараджае моцны антаганізм паміж кіраўніком і падначаленым. Калі яны абодва паводзяць сябе неправільна, то кожны атрымлівае свае хваробы, у кіраўніка пры гэтым можа ўзнікнуць язвавая хвароба. Для пазбаўлення ад гэтага недахопу неабходна зразумець, што чалавека змяніць практычна немагчыма, і, з другога боку, калі сваім удзелам, бескарыслівасцю і дабрынёй стварыць яму добрыя ўмовы для дзейнасці, ён зможа праявіць сябе з добрай боку настолькі, наколькі здольны. Толькі клопат аб сваіх падначаленых развівае чуласць характару.
Агрэcіўнасць
Злосць, сквапнасць, эгаістычнасць нараджаюць агрэcіўнасць. Валевая агрэcіўнасць можа выклікаць язву дванаццаціперснай кішкі, а агрэcіўнасць у паступках прыводзіць да язвы страўніка. Агрэcіўныя паступкі застаюцца ў памяці пацярпелага надоўга і звычайна прыводзяць да моцнага антаганізму, які, у сваю чаргу, траўміруе тканіну страўніка. Агрэcіўны чалавек звычайна пазбаўляецца ўсіх добрых сяброў і застаецца ў ганарлівым адзіноцтве. Менавіта страх перад гэтым з'явай звычайна дае магчымасць выправіцца. Само ж выпраўленне немагчыма без культывавання ў сабе пакоры, бескарыслівасці і дабрыні.
Чэрствасць
Заўсёды прыводзіць да раз'ядання сценкі страўніка і дванаццаціперснай кішкі ў выніку парушэнняў у харчаванні. Чэрствы чалавек не атрымлівае дастатковай колькасці цеплыні ад людзей і, каб даць сілу пачуццям і тонкаму целу розуму, у яго з'яўляецца моцнае жаданне есці празмерна вострую, кіслаю, салодкую ежу, што часта прыводзіць да развіцця язвы. Перамагчы гэтую рысу характару можна, калі адчуеш смак добрых учынкаў. Таму неабходна спрабаваць жадаць усім шчасця, карміць жабракоў, даваць ахвяраванні ў храмы і дапамагаць добрым словам усім, хто ў гэтым мае патрэбу.
Упартасць
Першы прыкмета эгаістычнасці. Залішняя ўпартасць у паводзінах знясільвае страўнік, які наадварот патрабуе ад розуму чалавека мяккасці, паблажлівасці. Гэтыя якасці характару спрыяюць спакойнаму пераварванню ежы. Упартасць у характары павышае кіслотнасць, што часта прыводзіць да язвавай хваробы.
Пераадолення ў сабе канфліктнага настрою і эгаістычнасці з'яўляецца важнымі правіламі лячэння гэтай хваробы. Паколькі яна з'яўляецца прыкметай далёка зайшоўшых парушэнняў у характары і паводзінах чалавека, таму варта пачаць сур'ёзна займацца самасвядомасцю. Таксама важна выконваць рэжым дня: рэжым харчавання, працы і адпачынку. Для лячэння неабходна вывучыць правілы прыёму ежы і строга прытрымлівацца іх.
Паводле Сяргея С. Коновалова («Энергаінфармацыйная медыцына па Коновалаву. Гаючыя эмоцыі») прычынай язвы страўніка або дванаццаціперснай кішкі з'яўляюцца пераважныя эмоцыі — страх новага і няздольнасць прымаць новае, разгубленасць, падаўленне эмоцый, сорам за ўласную няздольнасць, змяшаны з зайздрасцю і злосцю. Падаўленне пачуццяў.
Спосаб вылячэння. Праца з белым і фіялетавым святлом, медытацыі з кнігай, актыўнае выкарыстанне крыніц паступлення гаючых эмоцый.
Уладзімір Жыкарэнцаў у сваёй кнізе «Шлях да свабоды. Кармічныя прычыны ўзнікнення праблем або як змяніць сваё жыццё» паказвае на галоўныя негатыўныя ўстаноўкі (якія прыводзяць да хвароб) і гарманізуючыя думкі (якія вядуць да вылячэння), звязаныя з з'яўленнем і вылячэннем язвы:
Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да язвы:
Страх. Моцная вера ў тое, што вы недастаткова добрыя. Што вас грызе?
Гарманізуючыя думкі:
Я люблю і ўхваляю сябе. Унутры мяне пануюць мір і спакой. Я спакойны/ спакойная. Усё цудоўна.
Язва стрававальных органаў (У. Жыкарэнцаў)
Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да язвы стрававальных органаў:
Страх. Вера ў тое, што вы недастаткова добрыя. Прасцраснае жаданне падабацца.
Гарманізуючыя думкі:
Я люблю і ўхваляю сябе. Я ў свеце з сабой. Я цудоўны / цудоўная.
Луіза Хей у сваёй кнізе «Вылячы сябе сам» паказвае на галоўныя негатыўныя ўстаноўкі (якія прыводзяць да хвароб) і гарманізуючыя думкі (якія вядуць да вылячэння), звязаныя з з'яўленнем і вылячэннем язвы:
Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да язвы:
Страх. Цвёрдая ўпэўненасць, што вы няпоўнацэнныя. Што вас грызе?
Гарманізуючыя думкі:
Я люблю і ўхваляю сябе. У маёй душы спакой. Усё ідзе добра
Язва септычная (страўніка або дванаццаціперснай кішкі) (гл. таксама «пякотка», «страўнікавыя хваробы», «язва») (Л. Хей):
Негатыўная ўстаноўка, якая прыводзіць да септычнай:
Страх. Упэўненасць у сваёй няпоўнацэннасці. Страменне дагадзіць
Гарманізуючыя думкі:
Я люблю і ўхваляю сябе. У маёй душы спакой. Я – цудоўная асоба.
Доктар Лууле Віілма у сваіх працах піша аб магчымых псіхасаматычных, псіхалагічных і метафізічных прычынах язвы страўніка:
Язва пачынае крывавіць, калі чалавек прымушае сябе мсціць каму-небудзь. Хто пускае бліжняму кроў, у таго язва не крывавіць, паколькі яго дрэннае выліваецца ў выглядзе крыві, якая цячэ з чужой цялеснай раны. Фізічная рана бліжняга становіцца для яго ўласнай душэўнай ранай, якая мучыць чалавека ў выглядзе пачуцця віны, пакуль віна не адкупляецца. А хто выношвае ў душы жахлівую помсту, той у выніку жахлівага крывацёку страўніка можа адправіцца да продкаў, нягледзячы на тое, што не паспеў зрабіць нічога дрэннага. Думка раўназначная ўчынку. Калі бліжні або бліжнія ў гэтым уроку не маюць патрэбы, то няма і адрасата.
Крыважэрная жорсткасць, прызначаная для нанясення душэўнага ўдару, бумерангам вяртаецца на свой фізічны ўзровень, каб які думае матэрыяльнымі катэгорыямі чалавек зразумеў, якой сілай валодае думка. Праклён тыпу «Я яшчэ пакажу ім, на што я здольны!» — здольны выклікаць страўнікавае крывацёк нават у тым выпадку, калі чалавек жадае даказаць у адплату іншым, што ён не слабак, як тыя лічаць.
Пошукі і даследаванні метафізічных (тонкіх, ментальных, эмацыйных, псіхасаматычных, псіхалагічных, падсвядомых, глыбінных) прычын праблем стрававання працягваюцца. Гэты матэрыял бесперапынна карэктуецца. Просім чытачоў пісаць свае каментары і дасылаць дадаткі да гэтага артыкула. Працяг будзе!
© Андрэй ЖАЛЕВІЧ
www.zhalevich.com
Выкарыстаныя крыніцы
- Андрэй Жалевіч. СВЕТАРАЗУМЕННЕ. Пазнанне глыбінных сэнсаў, адкрыццё першасных прычынаў і вышэйшых прызначэнняў. - ВяртСлаў: Zhalevich.Com, 2023 r.
- Луиза Хей. Исцели себя сам. - М.: ОЛМА, 1990 г.
- Владимир Жикаренцев. Путь к свободе. Кармические причины возникновения проблем или как изменить свою жизнь. - СПб.: МиМ-Дельта, 1996 г.
- Лазарев С. Н. Диагностика кармы (Т. 1-12). - CПб.: АО Сфера. 1993-2000 гг.
- Валерий Синельников. Возлюби болезнь свою. - К.: София, 2001 г.
- Лиз Бурбо. Твое тело говорит «Люби себя!». - К.: София, 2008 г.
- Торсунов О. Г. Связь болезней с характером. Жизненная энергия человека. - М., 2015 г.
- Бодо Багински, Шарамон Шалила. «Рейки» - универсальная энергия жизни. - К.: София, 2002 г.
- Энергоинформационная медицина по Коновалову. Исцеляющие эмоции. - CПб.: Питер, 2009 г.
- Анатолий Некрасов. 1000 и один способ быть самим собой. - М.:Амрита, 2008 г.
- Лууле Виилма. Душевный Свет. - Екатеринбург: У-Фактория, 2000 г.
- Лууле Виилма. Светлый источник любви. - Екатеринбург: У-Фактория, 2009 г.
і іншыя крыніцы па псіхасаматыцы і па Светаразуменню
