Eksperymenty Ascha (Asch Conformity Experiments) - to seria badań demonstrujących siłę konformizmu w grupach. Ich wyniki zostały opublikowane w 1951 roku.

W eksperymentach przeprowadzonych przez Solomona Ascha uczniowie zostali poproszeni o udział w „teście wzroku”. W rzeczywistości celem badania było przetestowanie reakcji jednego ucznia na błędne zachowanie większości.

Z reguły w eksperymentach wszyscy uczestnicy oprócz jednego byli aktorami. Aktorzy nie zostali włączeni do grupy kontrolnej. Uczestnicy (podmiot i siedmiu aktorów) siedzieli na widowni. Pokazano im kolejno dwie karty: pierwsza przedstawia jedną pionową linię, druga trzy, z których tylko jedna ma taką samą długość jak linia na pierwszej karcie. Zadanie uczniów jest dość proste – należy odpowiedzieć na pytanie, która z trzech linii na drugiej karcie ma taką samą długość jak linia na pierwszej karcie. Uczeń musiał przejrzeć 18 par kart i odpowiednio odpowiedzieć na 18 pytań, za każdym razem odpowiadając jako ostatni w grupie. Wszyscy udzielają tych samych, poprawnych odpowiedzi na dwa pierwsze pytania. Ale w trzecim etapie aktorzy udzielają tej samej błędnej odpowiedzi, co dezorientuje podmiot. Jeśli podmiot odpowie poprawnie, nie zgadzając się z opinią większości, wówczas doświadcza ogromnego dyskomfortu. Z reguły w każdym eksperymencie na 18 pytań 12 razy wszyscy aktorzy odpowiedzieli nieprawidłowo, ale w niektórych przypadkach poinstruowano jednego lub więcej uczestników-manekinów, aby poprawnie odpowiedzieli na wszystkie 18 pytań.

W rezultacie 75% badanych posłuchało celowo błędnej reprezentacji większości w co najmniej jednym pytaniu. Łączny udział błędnych odpowiedzi wyniósł 37%, podczas gdy w grupie kontrolnej tylko jedna osoba na 35 udzieliła jednej błędnej odpowiedzi. Kiedy „spiskowcy” nie byli jednomyślni w swojej ocenie, badani znacznie częściej nie zgadzali się z większością. Gdy było dwóch niezależnych badanych lub gdy jeden z uczestników-manekinów miał za zadanie udzielić poprawnych odpowiedzi, liczba błędów spadła ponad czterokrotnie. Gdy jeden z manekinów udzielił błędnych odpowiedzi, ale też nie pokrywających się z główną, błąd również zmniejszał się do 9–12%, w zależności od kategoryczności „trzeciej opinii”.

Następnie wykazano, że dzieci z autyzmem są mniej dotknięte konformizmem niż dzieci bez autyzmu.