Gwiazda Wenus lub Miłowica jest najważniejszą gwiazdą dla naszych przodków. Nic dziwnego, że ma ponad 15 imion w naszej starożytnej mowe (języku)!

Tak nasi przodkowie nazywali Wenus: 
Miłowica, Świt, Świtanica, Gwiazdą Poranną (Zaranną, Porankową) lub Jutrzenką (łac. Stella Matutina), Zarnica, Zaranica, Zaranka, Gwiazda Poranna / Gwiazda Wieczorna, Wieczornica, Wieczorka, Gwiazda Wilcza, Niedźwiedźica, Zwierzątnica /  Dziennica, Gromownica, Perunica (Сiocia, żona Peruna) /  Pomocniczka Księżyca. Nasi przodkowie również zwracali się do niej, nazywając Ją Matką Gwiazdy, „Pomocniczką Boga”, Gwiazdą Betlejemską i tak dalej…
Venus-Miłowica jest również nazywana „drugim słońcem” w baśniach litewskich. A w pieśniach łotewskich Wenus, czyli gwiazda Večarnica / Zarnica, nazywana jest córką Słońca (Saules meita). Serbski folklor ludowy mówi, że Wenus jest wybranką Księżyca i nazywa się Danica. Nawiasem mówiąc, w wielu analizowanych tekstach Miłowica pojawia się jako piękna dziewczyna żyjąca w morzu lub po prostu jako gwiazda, która siedzi na wielkich wodach.

Nazwa planety Wenus wywodzi się od rzymskiej bogini miłości. Wenus nazywana jest także Wenerą, a z greckiego Ἀφροδίτη Aphrodítē, co oznacza „wdzięk” i „urok”. To najgorętsza, najjaśniejsza i jedna z piękniejszych planet w naszym systemie planetarnym. Nic więc dziwnego, że utożsamia się ją z miłością i pięknem. 

Często spotykane określenie jako „planety bliźniaczej” lub „siostry Ziemi” spowodowane jest podobnym składem chemicznym, wagą oraz wielkością planet.

W mitologii perskiej przedstawiano ją jako boginię Anahita. I jak zapewne już się domyślacie, współbrzmienie imienia zoroastryjskiej bogini Anahit i wedyjskiego nazywania czakry serca Anahata w sanskrycie również nie jest przypadkowe.

W astrologii wedyjskiej planeta znana jest jako Śukra, co oznacza „czysta”, „jasność” lub „swiatlo” w sanskrycie. Podobnie jak Guru (Jowisz), Shukra (Wenus) jest Planetą-Nauczycielem. To jest Nauczyciel, który ma zdolność ubierania wiedzy duchowej w przyjemną i ekscytującą formę, dostępną dla wszystkich ludzi. 

Nasi przodkowie Wenus pod imieniem Perunitsa byli również kojarzeni z Jowiszem (Perunem) - Planetą Guru. Perunica (Wenus) w naszej starożytnej mitologii jest żoną Peruna (Jowisza).

Ponadto w mitologii naszych przodków istnieje inny związek między Jowiszem a Wenus. Nasi przodkowie nazywali Jowisza Wilczym Okiem. A jednym z imion Wenus jest Wilcza Gwiazda!

W tradycji buddyjskiej mówi się, że o świcie promień wschodzącej Gwiazdy Porannej (Wenus) doprowadził umysł medytującego pod drzewem Siddharty Gautamy do stanu doskonałej przejrzystości zrozumienia - do przebudzenia, oświecenia - do stanu Buddhy.

Sam Jezus w Księdze Apokalipsy nazywa się gwiazdą poranną. Ma ona tam również znaczenie eschatologiczne:
Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna (Ap 22:16).

Od czasów starożytnych Wenus-Miłowica symbolizowała takie cechy jak:

• Światło, bogini.
• Uroda.
• Twórczość.
• Czystość.
• Uczucia.
• Zakochaność.
• Miłość.
• Harmonia.
• Lad.

Teraz najpowszechniejsze rozumienie Wenus jest zgodne z greckimi i rzymskimi ideami dotyczącymi cech tej planety. Ale Grecy i Rzymianie podczas upadku i zmierzchu swoich cywilizacji stracili nie tylko moralność, ale także zrozumienie znaczeń. Wraz z moralną i duchową degradacją ich kultur następowała degradacja znaczeń i utrata głębokich znaczeń ważnych pojęć.
Dlatego zaczęto rozważać Wenus – boginię cielesnej miłości, brudnych przyjemności i przyjemności z używania genitaliów. Co więcej, czasami są one używane nawet niezgodnie z ich przeznaczeniem.
Prostytutki zaczęto nazywać sługami Wenus i kojarzyły tę świętą Planetę nie tylko z rozpustą i ekscesami seksualnymi, ale nawet z chorobami przenoszonymi drogą płciową, nazywając je wenerycznymi...

Ale burząc pierwszy mit, powiedzmy, że Wenus nie tylko nie jest kolebką seksualnej rozpusty, ale także pozbawia możliwości twórczych tych, którzy nie wiedzą, jak kierować swoim życiem seksualnym i marnować najświętszą energię wszechświata.
I odwrotnie, ci ludzie, którzy kontrolują swoją energię seksualną i wykorzystują ją do rozwoju duchowego - Wenus obdarza twórczymi talentami, a nawet mistycznymi supermocami.

A w różnych autentycznych tradycjach mistycznych wszystkich czasów i ludów zarządzanie energią Wenus w człowieku ma bardzo duże, wręcz święte znaczenie.
Ponieważ energia Wenus znacznie zwiększa potencjał i rozszerza możliwości człowieka, wiedza ta zawsze była tajemna i przekazywana przez mędrców tylko wybranym jednostkom. Na przykład cesarz.

Mówiąc o Wenus-Miłowicy, można wyróżnić różne poziomy rozwoju jej energii i cech w osobowości i duszy człowieka.

0. Poziom bardzo, nawet nie pierwszy, ale zerowy to rozwiązłość seksualna i niekontrolowane marnowanie sił twórczych i świętych energii. Za takie zachowanie Wenus karze człowieka, pozbawiając go nie tylko talentów i zdolności, ale także energii i siły.

1. Jest to najczęstszy podstawowy poziom zainteresowania człowieka życiem seksualnym, kiedy człowiek nie umie jeszcze dobrze gospodarować energią Wenus, ale jednocześnie nie jest już rozpustnikiem i nie marnuje jej nadmiernie.

2. Konsumenci przyjemności i przyjemności, komfortu i wygody, piękna i harmonii, miłości, a nawet miłości. To ludzie, którzy dążą do jak największej przyjemności dla ciała i zmysłów. W pewnym sensie są to przeciętni przedstawiciele naszej współczesnej cywilizacji, która w imię zakupów, konsumpcji coraz większej ilości rozrywki i zabawy niszczy Naturę i zagraża istnieniu życia na Ziemi.

3. Pracownicy przemysłu przyjemności, przyjemności, rozrywki i rozrywki (restauratorzy, kucharze, cukiernicy, masażyści, animatorzy, animatorzy, showmani, błazny, klauni, iluzjoniści, artyści, producenci, striptizerki, krupierzy, toastmasterzy). Są to wszyscy ci, którzy czerpią przyjemność ze swoich czynności i dają zadowolenie zmysłom osoby.

4. Pracownicy branży kosmetycznej (kosmetolodzy, perfumiarze, projektanci, projektanci mody, floryści, dekoratorzy, ogrodnicy, dekoratorzy, malarze, tapeciarze). Są to wszyscy, których działalność polega na tworzeniu przyjemnych i pięknych rzeczy, które przynoszą przyjemność i dają przyjemność.

5. Przewodnicy piękna i harmonii. Artyści, muzycy, śpiewacy, dyrygenci, tancerze, aktorzy, reżyserzy. Są to postacie kulturowe, których głównym celem jest wznoszenie ludzkich uczuć, dotykanie serc, inspirowanie, uduchawianie, poszerzanie świadomości poprzez wykonywanie dzieł prawdziwych mistrzów! Przykładami takich aktorów są Adriano Celentano, Mel Gibson i tak dalej.

6. Twórców takiego piękna, które otwiera serca, oświeca umysł, prowadzi do Boga, pomaga ludziom odnaleźć swój Cel, żyć i działać w zgodzie ze sobą, środowiskiem i Wszechświatem. Są to artyści, poeci, prozaicy, scenarzyści, gawędziarze, kompozytorzy, rzeźbiarze, fotografowie, rytownicy, architekci, budowniczowie świątyń, jubilerzy i tak dalej. Przykładami takich mistrzów są Rafael Santi, Antonio Vivaldi...

7. Lekarze-harmonizatorzy zdrowia, losu, przestrzeni (lekarze holistyczni, psychosomatycy, mistrzowie ajurwedy, cigun, feng shui, astrolodzy, rozjemcy, dyplomaci, mądrzy doradcy). Przykładami są założyciel Niemieckiej Nowej Medycyny, dr Reik Hamer, Giuseppe Moscati, Francisk Skaryna.

8. Mistycy, słudzy Matki Bożej, Dziewicy, Shakti. Są to prawdziwi yaginowie, bhaktowie (wielbiciele), shaktowie, siddhi (Omar Khayyam, Serafim Sarovsky, Yogananda Paramahansa, Kabir, Szirdi Sai Baba).

9. Święci, Mahasiddhi, Maharishi, Mahatmowie, którzy osiągnęli Najwyższą Jogę, Prawdziwą Tantrę, Paradvaitę - Absolutną Jedność z całym Wszechświatem. Są to Wielkie Dusze, które za swoją oddaną służbę Bogu zostały pobłogosławione przez samą Shakti (Matkę Bożą) swoim Shaktipat – zstąpieniem na nie Jej Najwyższej Łaski (Anugraha), duchowej energii, która rozszerza świadomość na ogrom Wszechświata i przemienia je w Światło Boskości na wszystkich poziomach istnienia.

© Fragmenty książki Andrieja Zhalevicha i Katarzyny Partyсkiej „Astrozofia czyli astrologia przeznaczenia. Jak zrozumieć swoją Drogę przy pomocy astrologii”.