Месцы, дзе збіраліся разумныя людзі, каб пагутарыць, разам паразважаць і знайсці адказы на складаныя пытанні ў розныя часы і ў розных краінах свету называліся па рознаму.

Штудыі Піфагора або Піфагарэйскія Сонечныя Штудыі, якія пераўтварылі культуру ўсёй Элады, калі на заходзе і ўзыходзе Сонца вучні садзіліся паўкругам і разважалі аб усім пражытым і засвоеным за папярэдні дзень.

Лікей або ліцэй - месца ў старажытных Афінах, дзе Сакрат, а затым Арыстоцель, шпацыруючы вёў гутаркі са сваімі вучнямі.

Акадэмія - гэта назва саду, свяшчэннага аліўкавага гаю каля Афін, мясцовасці ў якой збіраліся для філасофскіх гутарак вучні Платона.

Скуола альбо школа (ад грэч. «schole» і лац. «schola») у Венецыі з'яўлялася супольнасцю грамадзян, аб'яднаных высакароднымі гуманістычнымі мэтамі.

«Філасофская Калегія» або брытанскі «Нябачны каледж» - нефармальная супольнасць даследчыкаў, якія ўзгоднена працуюць над агульнай праблематыкай.

Мы таксама можам для абазначэння нашых мерапрыемстваў узяць адну з гэтых прыгожых замежных назваў. Але ж чаму мы павінны капіраваць чужыя назвы, а не карыстацца сваімі адпаведнікамі з нашай старажытнейшай і багацейшай роднай мовы? Ці стаць мова-творцамі і страрыць сваю прыгожую назву!

Напрыклад у мове для абазначэння лацінскіх паняццяў «Кафедра» і «Трыбуны» (у сэнсе грэцкага «Форуму») ёсць прыгожае роднае слова «Моўніца» (Mównica)!

Яшчэ ў старажытняй мове ёсць паняцця «Святліца» (Świetlica) - памяшканне для баўлення вольнага часу, адпачынку, развіцця інтарэсаў, а таксама сустрэчы мясцовых суполак. Напомнім, што зыходным значэннем грэцкага слова «Школа» таксама было «адпачынак», «вольны час», «вольнае баўленне часу», пазней «нязмушаная гутарка», а затым ужо «месца для гутаркі», яшчэ пазней стала ўжывацца як «заняткі ў вольны час», «заняткі ў вольныя гадзіны» (напрыклад, Платонам, які збіраў людзей у вольны час і перадаваў ім свае досвед і веды), затым — «навучальныя заняткі», «гутарка філосафаў» (напрыклад, у Плутарха).

А калі мы выкарыстаем моўную творчасць і аб'янаем размоўныя паняцці «Святліца» (Świetlica) і «Моўніца» (Mównica), то атрымаем новае прыгожае слова, але з глыбокімі сэнсамі і страражытнымі каранямі - «Светамо́віцу» (Świetomówica / Światomówica). Тут мы крыху змянілі форму слова Моўніца (Mównica) на Мовіца (Mówica), каб была прыгожая канцоўка -wica (~witsa або ~wita, як у слове Вітаю / Witam), якая асацыюецца з жыццём і духоўнай энергіяй, дзякуючы якой мы жывем. І таксама для таго каб у канцы слова захаваўся корань «Mо́в» (Мова), які звязаны з глыбіннымі сэнсамі разумнасці, творчай сілы і вышэйшай свядомасці. 

І так наша «Светамо́віца» - гэта месца сустрэч для гутарак і разважанняў пра глыбінныя сэнсы, скрытыя прычыны і вышэйшыя прызначэнні ўсяго, што мы назіраем у жыцці.

«Светамо́віца» - месца, дзе мо́вяць (размаўляюць) на святой мо́ве і пра мо́ву Святла (розум, разумнасть, сэнс, перша-прычыны - аб паходжанне і глыбінны сакральны сэнс слова «мо́ва» мы пагутарым крыху пазней).

Таму будзем лічыць Светамо́віцу месцам вольных сумесных заняткаў Светаразуменнем!

Блізкімі па сэнсу да Светамо́віцы камунікацыйнымі паняццямі могуць быць таксама:

• «Азараніца».
• «Сяло» ці «На сяло».
• «Дзядзінец».

Чытайце, калі ласка, таксама:

• Аб нашай светамо́віцы
• Нашае Светаразуменне
• Прызначэнне чалавека
• Нашыя даследаванні
• Нашая сымболіка
• Аўтар задумы
• Сувязь з намі